Waar de meeste mensen het razend druk hebben in hun baan, geldt dat niet voor de groep die ik spookmedewerkers noem. Ik kom ze steeds vaker tegen, met name in het onderwijs en bij de overheid. Spookmedewerkers zijn in vaste dienst maar hebben geen functie. Ze staan, vaak voor flinke salarissen, op de loonlijst terwijl ze niks doen. Ze zitten maandenlang onopgemerkt thuis, niemand kijkt naar ze om.
Berry (61) is zo’n spookmedewerker. Hij is officieel roostermaker bij een hogeschool, maar sinds de laatste reorganisatie waarbij twee faculteiten fuseerden, heeft hij niets meer te doen. Ten tijde van de reorganisatie, inmiddels alweer bijna anderhalf jaar geleden, had personeelszaken wel gezegd dat hij eens binnen de hogeschool moest rondkijken of er iets anders was dat hij leuk vond om te doen, maar daar bleef het bij. Geen ontslag, geen vaststellingsovereenkomst, geen outplacement, geen vervolggesprek.
Berry vindt zichzelf ‘al’ 61 en vindt het wel welletjes zo. Hij vult zijn dagen met klussen aan zijn duiventil en oppassen op zijn twee kleinkinderen. Elke maand maakt de hogeschool een slordige 4.700 Euro aan hem over. Dat is best een aardig salaris voor een roostermaker, zeker voor eentje die geen roosters meer maakt. Dat komt dan weer omdat Berry al meer dan 25 jaar in dienst is bij de hogeschool en flink wat loonrondes heeft meegemaakt. Zijn duiven zouden nog jaloers worden op de gouden kooi waar hij in zit.
Simon (47) werkte bij dezelfde hogeschool. Hij gaf sinds drie jaar met veel plezier het vak fiscaal recht op de HEAO. Studenten liepen met hem weg en scoorden hoge cijfers onder zijn hoede. Na het derde jaarcontract stopte het voor Simon omdat de hogeschool hem geen vast contract wilde aanbieden. Simon is genoodzaakt om naar een andere hogeschool te jobhoppen, terwijl de hogeschool waar hij werkte op zoek moet naar een docent die hem kan vervangen. Waarschijnlijk ook een jobhopper die weer van een andere hogeschool afkomt.
Omdat de hogeschool geen docent kon vinden, schakelden ze een uitzendbureau in dat gespecialiseerd is in banen in het onderwijs. Zij hadden wel een docent fiscaal recht beschikbaar. Voor 12.000 Euro per maand was deze docent geheel de hunne. Wie denkt dat deze docent er via het uitzendbureau warmpjes bij zit, heeft het mis. Die krijgt het in de CAO vastgestelde salaris. De overige 8.000 Euro belastinggeld die eigenlijk bedoeld is voor goed onderwijs, blijft aan de strijkstok van het uitzendbureau hangen. Per maand. Geld dat de hogeschool elke maand had kunnen besparen als ze Simon in vaste dienst hadden genomen.
Dat had zowel de hogeschool als Simon een hoop leed gescheeld.
Door kronkels in de wet- en regelgeving rond werk en inkomen zijn dit soort situaties aan de orde van de dag. Miljoenen Euro’s worden op deze manier verkeerd besteed en tientallen mensen verliezen onnodig hun baan terwijl anderen door de burelen van een organisatie kunnen spoken zonder dat iemand hier blijkbaar iets van vindt. Hoe is het mogelijk dat geen manager of bestuurder hiervan opkijkt en dit een halt toeroept? Was het niet zo dat het onderwijs de kwaliteit van een samenleving bepaalt? Laten we dit dan met z’n allen alsjeblieft niet gedogen.
