Je wapenen tegen economische crisis
Het vertrouwen van de Nederlander in de economie is naar een dieptepunt gezakt. Volgens het CBS zelfs naar het laagste niveau ooit gemeten. Veel lager nog dan tijdens de lockdowns en de bankencrisis van 2008.
Hoewel we met z’n allen het afgelopen kwartaal bijna 14% meer besteedden aan kleding, elektronica en andere spullen dan in dezelfde periode vorig jaar en de werkloosheid op een lage 3,3% staat, zijn we met zijn allen pessimistisch over de economische stand van het land.
De economie leeft niet alleen in onze portemonnee, maar vooral ook in ons hoofd. De psychologie van economie. Ik denk wel eens dat het sentiment de conjunctuur bepaalt, meer dan alle andere factoren bij elkaar. Als we elkaar maar flink de crisis in praten, dan komt die er vanzelf.
Sinds twee maanden valt het me op dat er geen dag voorbij gaat dat je als consument ingeprent krijgt dat we in economisch malheur zitten. De journaals vertellen ons dat de boodschappen duur zijn. De actualiteitenprogramma’s brengen verhalen over mensen die hun energierekening niet meer kunnen betalen en de plaatjes van lege spaarvarkens vliegen je om de oren. Om over de berichten over inflatie en de stijgende hypotheekrente maar te zwijgen. Zelf een grote drogisterijketen koppelt in haar reclamespotjes de anti-rimpelcrème die in de aanbieding is aan geldzorgen. Volgens deze reclame krijgen we rimpels van de recessie. Recessie zelfs. Dat woord begint de laatste weken steeds vaker te vallen. Zelfs als je eigen huishoudboekje er niet op achteruit is gegaan, ga je jezelf achter je al dan niet gerimpelde oren krabben. Met als effect dat de hand massaal op de knip gaat en de uitblijvende bestedingen de economie nog verder in neerwaartse spiraal brengen.
Hoe stopt zo’n recessie dan uiteindelijk weer? Doordat er berichten komen over dat het allemaal wel weer gaat en het sentiment weer opwaarts gaat? Is het zo simpel?
Ze zeggen wel eens dat je krijgt waar je je op focust. Als dat ook collectief geldt, dan moeten we ons rap op andere dingen gaan focussen.
Het afnemende vertrouwen in de economie heeft namelijk ook gevolgen voor de arbeidsmarkt. In de loopbaangesprekken is het het gesprek van de dag.
,,Zal ik nu wel van baan wisselen, of kan ik beter wachten tot de economie niet meer zo hard achteruit rolt?’’
,,We kunnen wel een extra medewerker gebruiken, maar een vast contract vinden we gezien de economische instabiliteit nu te riskant.’’
,,Ik zet mijn idee voor een eigen bedrijf even in de ijskast totdat duidelijk is wat de inflatie met de markt doet.’’
Zomaar wat quotes van de afgelopen week.
Op macro-economische ontwikkelingen zoals inflatie, recessie en rentestanden heb je niet zoveel grip. Op hoe je er mee omgaat wel. Wat komt, dat komt. Je kunt je er al wel tegen wapenen. Niet met een potje anti-rimpelcrème, maar bijvoorbeeld wel door je positie op de arbeidsmarkt te versterken.
Vanaf 2 mei kun je weer een STAP-budget aanvragen. Deze subsidie van maximaal € 1.000 van de overheid, in te zetten voor opleiding en omscholing, kan nieuwe deuren openen. Blijven leren en meebewegen met ontwikkelingen is immers altijd een goed idee.