Werkgevers moeten ruimer kijken naar een cv
Afgelopen week was ik weer eens bij een werkgeversbijeenkomst. Het was als vanouds. Er waren nog steeds mensen die je met drie kussen begroetten en ergens tussen de tweede en de derde kus trots vertellen dat ze ondanks het grieperige gevoel tóch zijn gekomen. Ook waren er nog steeds nootjes op tafel waar collectief in gegraaid werd. Aan sommige gewoontes kan zelfs een pandemie niet tornen.
Het onderwerp had ook de tand des tijds doorstaan. Het ging over hoe we mensen op de arbeidsmarkt duurzaam inzetbaar kunnen houden. Een belangrijk thema. Wel een thema waar al zeker tien jaar meer over gepraat wordt dan dat er concreet actie in wordt ondernomen. Ik vroeg aan de aanwezige werkgevers wat ze nu precies in hun bedrijf doen om mensen tot aan hun pensioen gelukkig aan het werk te houden. Veel verder dan ‘fruit op het werk’ en ‘af en toe een cursus’ kwamen we niet. Zonder een fit lijf en een frisse geest houdt alles natuurlijk op, maar duurzame inzetbaarheid is nog zoveel meer dan dat. Er zijn op dit moment 354.000 werklozen in Nederland. Daar staan zo’n 375.000 openstaande vacatures tegenover. Een recordaantal. Helaas zal het aanbod van mensen die een baan zoeken, nooit de vraag in de vacatures kunnen ondervangen. Er is een gigantische mismatch tussen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt. En dat zal er de komende jaren niet veel beter op worden. Te weinig werkenden hebben inzicht in de ontwikkelingen op de arbeidsmarkt de komende jaren. Laat staan dat ze een plan hebben hoe zij met deze ontwikkelingen kunnen meebewegen. Wat ga jij doen als jouw baan wordt ingehaald door de tijd? Wat als jouw afdeling naar het buitenland wordt geoutsourcet. Wat als een slimme robot voortaan jouw werk doet? Heb je eigenlijk wel een idee waar de werkgevers in jouw regio de komende jaren behoefte aan hebben qua personeel? Als je wilt voorkomen dat je na je vijftigste een langdurig werkzoekende wordt, dan doe je er goed aan om alvast met deze vragen aan de slag te gaan. Ouder worden doe je niks aan, aan je aantrekkelijkheid voor de arbeidsmarkt wel.
Om die arbeidsmarkt een beetje dichter bij de beroepsbevolking te brengen, vroeg ik de werkgevers bij de bijeenkomst wat wij nu kunnen doen om mensen te motiveren om met hun loopbaantoekomst aan de slag te gaan. ,,Meer aandacht voor iemands waarde, in plaats van diens cv’’, werd er gezegd. ,,Een leercultuur creëren waar het oké is om te zeggen dat je iets anders wil gaan doen. Minder traditioneel werven. Kijken naar de persoon achter het cv.’’ De ideeën waren veelbelovend.
Ik dacht aan accountmanager Leo (53) die voor tal van accountmanagersfuncties werd afgewezen omdat ze in een andere sector waren dan waar hij ervaring in had. En aan Yvonne (55) die jarenlang als zeer professionele mantelzorger heeft opgetreden en nu werd afgewezen voor banen als ouderenverzorger omdat ze geen werkervaring zou hebben. En aan oud-ondernemer Peter (62) die met zijn bakken vol bedrijfservaring nu andere bedrijven wil helpen maar ontelbaar veel keren werd afgewezen omdat hij volgens de werkgevers te ondernemend zou zijn. We hebben nog een lange weg te gaan…
