Tijd is onbetaalbaar
In de Verenigde Staten is een heuse ontslaggolf aan de gang. Niet omdat werkgevers massaal hun medewerkers ontslaan. Nee, elke maand nemen 4 miljoen Amerikanen zélf ontslag. Uitgekeken op de zoveelste zoom-meeting besluiten zij hun vierkant-geworden ogen op een nieuwe toekomst te richten.
Aan deze kant van de oceaan zie ik het ook. Door de comfortabelere arbeidsvoorwaarden zit het zelf-je-baan-opzeggen wat minder in ons systeem, toch is het aantal werkenden dat een nieuwe baan zoekt aanzienlijk gestegen. De arbeidsmarkt is gunstig. Met nog altijd zo’n 120 vacatures voor elke werkzoekende, slaan ook de werkende-werkzoekenden hun slag.
Zo ook Michiel (52). Als ik zijn cv bekijk, is het een wonder dat hij naar mijn kantoor kan komen. Met zijn internationale sales-functie, vliegt hij maandelijks naar elke uithoek van de wereld.
,,Vloog’’, zegt Michiel. ,,Want sinds de coronamaatregelen twee jaar geleden ingingen, ben ik nergens meer geweest. Ik heb vanuit huis gewerkt, zoals velen. Maar in tegenstelling tot mijn collega’s die intussen niet meer weten waar ze het zoeken moeten, vind ik het een verademing.’’
Michiel vertelt dat de afgelopen twee jaar zijn leven hebben veranderd. ,,Ik was altijd weg. Snelheid. Sales. Nieuwe markten ontginnen. Ik leefde van prospect naar deal en van target naar bonus. Ik heb nergens spijt van. Ik heb mijn ambities kunnen waarmaken. Maar door het vele thuiszitten, heb ik mijn kinderen weer gezien, écht gezien. Zij zitten in een levensfase waarin ze zich vormen tot volwassenen. Ik ben al zoveel weg geweest, dat wil ik niet meer.’’
Het inzicht dat Michiel kreeg, is een herkenbare voor veel midlifers. Als de storm van de onuitputtelijke ambitie wat is gaan liggen, komen er nieuwe inzichten. Zingeving, er toe doen, iets voor de maatschappij betekenen, een betere werk-privé-balans en van je kinderen goede wereldburgers maken zijn dan nieuwe prioriteiten die naar boven komen.
Elke levensfase brengt nieuwe mogelijkheden, beperkingen, inzichten en overtuigingen. Daar past ook steeds een nét andere baan bij. Levensfasebewuste loopbaanplanning, noemen we het laten meegroeien van je loopbaan met je levensfases. Doen we nog niet zo goed in onze Nederlandse arbeidsmarktcultuur. Niet voor niets dat veel werkenden van rond de vijftig jaar aanvoelen dat het tijd is voor wat anders, maar worstelen met wát dat dan moet zijn.
,,Een andere invulling is prima, maar niet gezapig hoor Anne-Marije’’, gaat Michiel verder. ,,Eens een salestijger, altijd een salestijger.’’ Ik moet lachen en beloof Michiel te helpen met het vinden van een baan waarbij al zijn competenties en drijfveren voor de toekomst in balans zijn.
Na een week of acht komt Michiel nog even langs om zijn nieuwe baan te vieren. Hij is marketingmanager geworden bij een ambitieuze start-up.
,,9-to-5’’, zegt Michiel trots. ,,Maar zeker niet gezapig’’, knipoogt hij. Qua salaris heeft Michiel aardig moeten inleveren. ,,Maar’’, zegt Michiel met een blik op zijn dure horloge, ,,tijd is onbetaalbaar.’’
